Dronken kersen en andere recepten

Kersen kunnen tot acht keer hun gewicht aan water opnemen voordat ze barsten. Fijne eigenschap als je ze in alcohol wil conserveren, maar niet als je ze zó opeet. Laat ze dus bij het wassen niet in het water staan – spoel ze liever af in een zeef, met het steeltje er nog aan.

De Betuwe, Brabant en Limburg: vroeger stond ons land vol met kersen. Maar steeds meer telers haken af. De hoge bomen te lastig, het plukken te duur, de oogst maar eenmalig en bovendien onzeker: één stortregen of hagelbui en je kon het kersenseizoen wel vergeten. Toch lijkt aan de teloorgang van de kers een einde te komen sinds telers de ‘nieuwe’ kers ontdekten. Onderzoekers over de hele wereld werkten zich decennialang suf om rassen te ontwikkelen met ‘oogstvriendelijker’ bomen (zo laag dat ze nu zelfs de kas in kunnen), grotere en minder kwetsbare kersen, een langer seizoen, en – het belangrijkst – een betere smaak. En dat lukt ze aardig. Moderne rassen als de populaire Burlat en Kordia zijn flink aan de maat, knapperig, sappig en zoet. Hollandse kersen zijn er vanaf half mei (uit de kas) tot eind juli.

Ga naar het recept >

Maak eens iets anders dan de klassieke frambozenjam. Deze kersenjam doet het goed op je kaasplank.

Een jaar na het inmaken zijn de kersen pas echt goed op smaak. Heb dus geduld. Daarna zijn ze in goed afgesloten potten nog jaren houdbaar. Ideaal is om de kersen zelf te plukken en dan nog diezelfde dag in te maken. Ze smaken fantastisch bij vanille-ijs.

Ga naar het recept >

Je kunt de pistachenoten beter niet weglaten uit dit recept. Niet alleen omdat de smaak zo perfect samengaat met die van de kersen, maar vooral omdat ze het vocht opnemen dat de kersen tijdens het bakken loslaten. Zo wordt de deegbodem toch krokant. Eventueel zijn ze te vervangen door fijngehakte amandelen of hazelnoten, of wat fijne griesmeel.